Jan Veldhuis heeft lang geaarzeld of hij als bestuurder zou terugkeren naar de alma mater waar hij begin jaren zestig geschiedenis studeerde. 'De situatie was problematisch'. De universiteit zag de Haagse directeur-generaal tien jaar geleden met argwaan arriveren. Maar van twee kanten is er iets moois opgebloeid. Vol overtuiging verklaart de voorzitter zijn liefde aan de grote, klassieke universiteit die Utrecht nu is
Wie nu nóg niet weet dat Jan Veldhuis de Universiteit Utrecht verlaat, leest of geen kranten of heeft de afgelopen drie maanden in een volstrekt van de buitenwereld afgesloten bergdorp doorgebracht. Alleen: vrijwel alle interviews en beschouwingen in dag- en weekbladen waren tot nu toe gevuld met herinneringen aan de kleine achttien jaar die collegevoorzitter Veldhuis in Utrecht doorbracht. Zijn visie op het wetenschappelijk onderwijs daarentegen kreeg nauwelijks aandacht. Nadat ook het U-blad zich vorige week ferm in de traditie van ‘achteromzien en niet vooruitkijken’ plaatste, kiest de redactie in deze afscheidsweek voor een andere invalshoek. Het U-blad presenteert in elf paragrafen: de Visie van Veldhuis
Geen geld voor auto met chauffeur, in: jg. 17 (1985/86), nr. 18 (20 december 1985), p. 3 ; 'No-nonsense van Veldhuis lokt problemen uit' : veel kritiek op rede van Collegevoorzitter, in: jg. 17 (1985/86), nr. 29 (21 maart 1986), p. 3 ; Nog gene groen licht voor auto Veldhuis, in: jg. 17 (1985/86), nr. 30 (11 april 1986), p. 1
Gepubliceerd in
U-blad, jg. 17 (1985/86), nr. 14 (22 november 1985), p. 5
